“Mitler, canlı tutsun diye vardır. “ Albert Camus -I- Antik Yunan Ozanların diliyim Mucizeler denizinde Trajik efsaneler ülkesinde Agora’da(1) bağırırım Artık hiçbir kanıta gerek yok Kaç beden gezdim Kaç hayat yaşadım Kaç tona kondu ruhum Yorulmadım Bir Anka’yım her bahar Yeniden doğan Likya’da Apollon Efes’de Artemis Evrenin merkezi Delphoi Tapınağında Afradot’im Lidya Frigya’da Dionysos Küçük […]
Gelecek hep hayaldir geçmişse yaşanmış gerçek yani pişmanlıktır. En yüksek varlık insansa ve en yüksek varlığın belirlemesi olan şiir en yüksek hayal nasıl oluyor en yüksek gerçek olması gerekirken. Hayalden çıkmış en güçlü gerçek şiirdir. Hayalle gerçek hangisi güçlü ise öteki ona boyuneğer… mehmet özgür ersan 2013 kadıköy
Geçmişin toprağından geçtik Yaşamın yapraklarıyla Gök yüzü biçilmiş buğday kokardı İnsan emeğiyle yoğrulmuş alın teri Umut ve kaygıdan örülüydü hayat Serçelerden bir ince ıslık yükleyip Götürürdü gökyüzünün kirpiklerine Bir yara gibi sızlayan dokunuşlar Bir hançer gibi gölgelerin ucunda Üşüyen yalnızlığın odalarında Yıllar içinde binlerce düş ölüsü Onlar inançları kadar Yalın kılıcıyla yanıtlarının Yok artık/gömüldü anıların […]
Mehmet Özgür Ersan : Resim serüveninizden bahseder misiniz? Nehir Kılıç : Kendimi bildim bileli dokulara, renklere, çizgilere, lekelere ilgim vardı. Kesinlikle dokunmak zorunda hissederdim ve ancak dokunduktan sonra nesneleri hissederdim. Özellikle dokulara karşı yoğundu bu ilgim. Yine çocukluktan bu yana duvarlar, duvarlarda oluşmuş doğal leke ve dokular dikkatimi çekerdi. Her daim tüm öğrenim hayatım boyunca […]
ağır elleriyle balıkçılar ağları çekiyor seher vakti kaldırımlara inen gece yok olmak üzere uçmayı unutur mu kelebek bir günlükte olsa ömrü suçların en büyüğü/ değil mi düşleri incitenlerin ki neyi mırıldansa eskiyor susacak kadar büyüdük / dünyada hayatından düşen/ yapraklarını sayma ne aşktan/ ne hayattan ıslanıyor insan yalnız bulut toplayan / bakışlardan birlikte uyuyanlara göre […]
insan nerede yalnızdır ; en kalabalık anda ailesinin yanında bile karar vereceği anda… mehmet özgür ersan
adanın dar sokaklarından aşağıya doğru selamlayacağım önüme ilk çıkan yabancıyı yüreğimde çakı bulmuş bir çocuğun sevinciyle başını okşayacağım gördüğüm ilk çocuğun masmavi yağıyorken gök havada asılı okyanus gibi yeşil çayırların arasında tuzdan sarhoş balıkların kokusunu duyacağım mor çizgili akıcı ipek gibi bir denize kıyısında bir yabancı gibi karaya kıstırılmış martılar çığlık çığlığa bağırken ve kızıl […]
Demir kapılar ardında Yağmur düşlüyor Rüzgar pencereleri açmasın Çok üşüyor Yorgunluk mu yoksulluk mu Gölgeleri çekilmiş alnına Sevmek sorumluluğuyla Ona baktıkça çok üşüyor Tut ellerini sabah karanlığında Çok üşüyor Bir vuruşta kim bbulabilir kalbini Herkes el değmemiş Yerlerini saklar adının Son harfinde gizlidir Aşk ela diyor susuyor Gökyüzüne kim yüklemiş Kim sessizliği gülüşlerime Ankara son […]
kimsenin duyarlılığını küçümsemeyin insan duyarlılığı onun dehasıdır insan herkesin doğalcasına baştan çıktığı bu evrensel onursuzluktan dolayı üzülmede düzenin yerleşmesine üzülür. Mehmet Özgür Ersan 30.01.2014 Tünel
bir bıçağın ağzına yürür gibiydi demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında gözlerinde karanlığı dar hücrelerin seni görür görmez özgürlüğümden utandım çok değişmişsin birden tanıyamadım ölümün yaklaşması mı ne hayatı değiştiren tuhaf şey nasıl yabancılaşıyor insan dünyaya oysa sevişmek güzel çalışabilmek iyi bu gece derini gözlerin içinden çıkamadığım belleğime işlemiş bu başak inceliğin hadi sen git yağmur bastırmadan […]
Son Yorumlar