Susmak
Hüner sanılsa da
Darılırken zaman
Usta mı olur
Sönmüş küller
Yanıtsız gülümsemenin
Yine de
Arzudur dağılmış güle
Duyulan tutku
Ömrüm dese
Ağrıyan yanın/sussa
Eski bir alışkanlığa
Sığınma korkusuyla
Gece/üşüyen kıyılarını
Döverken / kendine
Yeni bir ses aramakta
Yalnızca kendi acısına
Demlenen/gölge bir yalnızlık
Kurutulmuş/çiçek gibi suskun
Döverken gecenin sessizliğini
Hep düşünmüşümdür
Bir hiçliğin ortasında
Yetindiğin arzulardan
Vazgeçmeyen / ömrün
Puslu camlarına/düşen ışık gibi
Gölge oyunundasın
Soluğuma çizdim
Acının korlaşan yüzünü
Zamanla / kırık bir
Suskunluk edindim
Heybemde/düşük imlalı
Hırpalanmış/sözcüklerin külüydü
Zamanın / rüzgarına savurduğum
Turuncu bir sisin içinde
Gözleri/teni ölgün
Mavide/bulutlara banmış
Kırık kanatlı/kuşlar
Çırpınırken yüreğimde
MEHMET ÖZGÜR ERSAN / HAYDARPAŞA 02.02.2012
