Düşlüyor geçmiş
Güz akşamlarını
Yasemin ağızlığının ucunda
Yarılanıyor
Anlamı tüten yalnızlığı
Eski günlerinden
Kirpiklerine mayalanıyor
Yeniden
Her yer insanın
Gurbetidir
Ve kadın gülüyor
Başkaldırının
Ve beklemenin imgesi
Bir güz ayrılığı
Susar duymaz
Imgesini bulamamış
Henüz
İnsanı eskiten inkarları
Çıkıp duruyor karşısına
Yaşlı bir çınarın emzirdiği
Nefti yaşam dilimleri
Anıları
Yürüyüp gitti umudu
Karanlığa dönüşmüş
Tuz kokan
Yedi iklimde
Kökleri
Ürkek yağmurların
Derin ıslıkların
Süzülmüş günlerin eşiğinde
Yürek sarnıcından geçecek
Rüzgarla duldada
Öfkeli kırçıl açlığıyla
Görkemin bilincinde
Telaşsız kor oldu
Koyu kalın karanlıklara
İnatçı bir çınar altında
Gözlerini göğe değdirdi
Dudaklarında solmuş
Söz çiçekleri
Dar geçitli süngülerde
Kesilmiş çakır yalnızları
Soğuyan bir ırmak
