Tutku

Tutkundu
Söyliyemezdi artık
Türküsünü
Bırakılmışlığının
Yürüdük birlikte
Yatıyor şimdi
Sessizce
Her zaman
Sökülmüş bir panayır
Yerini andıran
Belki de
Yalnız benim
Yaşamış olduğumu
Bu sevinci
Bilen
Yüzüyle huzurla

Mehmet Özgür Ersan