Yarım kalan bir şiir gibi

Korkuların upuzun boy aynası,
Ten soğur, söner duygu, hayaller unutulur.
Kalem kırar boynunu aşklardan sözcüklere,
Bir iki kırık dize,
Bir iki geçmiş zaman
Süzülüp girer camdan.

Geceleri yalnız kadınlar şiir yazar,
Gözyaşlarını mürekkep yapıp,
Yüreğindeki acıyı kelimelere dökerler.

Her şiir bir hikaye anlatır,
Bir aşkın, bir kaybın, bir hayal kırıklığının hikayesi.
Her şiir bir sestir,
Duyulmak, anlaşılmak isteyen bir ses.

Geceleri yalnız kadınlar şiir yazar,
Kendilerini bulmak için,
Kendilerini ifade etmek için.

Ve belki de bir gün,
Birisi o şiirleri okur,
Ve o yalnız kadınların kalplerini duyar.

Sessizliğe gömülür ev,
Yalnızlık sarar her bir köşeyi.
Kalem durur kağıdın üzerinde,
Yarım kalan bir şiir gibi.