Namaz, İslam’ın beş temel sütunundan biridir ve Müslümanların günlük yaşamlarının ayrılmaz bir parçasıdır. Ancak namazın anlamı ve uygulanışı, kişinin manevi seviyesine ve anlayışına bağlı olarak değişebilir. İşte namazın dört mertebesi:
- Fiili Namaz: Bu, çoğu Müslümanın kıldığı namazdır. Bu namazda, sevap ve mükafat düşünülür. Ancak arifler (bilge kişiler), bu düşüncelerden uzaktır ve sadece Allah’ı düşünürler.
- Salat-ı Şuhudi: Bu namaz, gerçek ariflerin kıldığı namazdır. Bu namazda, ariflerin kıyam (ayakta durma) halleri, nefislerindeki insani lezzetleri yok eder. Okumaları ise, marifet (ilahi bilgi) ve kalplerinde ilahi ilham bırakır. Rüku (eğilme) halleri ise temkin (saygı) hali olarak görülür. Secde (yere eğilme) halleri ise, “Her şey yok olur, yalnız O’nun vechi (yüzü) baki’dir” sırrını açıklar.
- Hakiki Namaz: Bu namaz, irfan sahibi olan kamil (olgun) kişilerin hali’dir. Hakiki namazın sırrına erenlerin kıyam halleri, nafile (ekstra) namazların yakınlığını hasıl eder ki, bu “Kurb-i Nefafil” (nafilelerle yakınlık) olarak adlandırılır. Bu sırra erenler, harfsiz ve sessiz olarak Allah’ın tecellisinin (açığa çıkmasının) nuruna mazhar olurlar.
- Salat-ı Daim (Daimi Namaz): Bu namaz, en üstün namazdır ve daimi namazda olmaktır. Bu, kamil mürşitlere (rehberlere) mahsustur. Bu zatların namazı kıyam halleri, gizli hazineyi, lahut (ilahi) nuru’nun hazinelerini, kıraat (okuma) halleri, ilmin suretlerini, rüku halleri, zuhur (açığa çıkma) sonucu olan “Sırrı sevdim, bilinmeyi istedim, bu yüzden alemleri halk ettim” kutsi hadisinin gizliliklerine mazhar olur.
Bu dört merhale, namazın derinliklerini ve manevi boyutlarını gösterir. Her biri, namazın farklı bir yönünü ve Müslümanların Allah ile olan ilişkilerinin farklı bir boyutunu temsil eder. Bu mertebeler, namazın sadece dışsal bir ibadet olmadığını, aynı zamanda içsel bir yolculuk ve manevi bir gelişim süreci olduğunu gösterir.
İlk yorum yapan siz olun