Gönül gidelim aşk ellerine,
Yâr olana cânân, yarân yeter.
Hevâyı bırak, var gerçeğine,
Hak bâdesi içmek, iman yeter.
Meyil verme dünya malı varına,
Altın taç da olsa konar yarına.
Gelip konup göçer fânî sarına,
Bir hırkaya kana derviş yeter.
Felekten gam alıp gütme boş yere,
Bu fâni mülk kalmaz kimse elinde.
Pervane misali yan şem’â nerde,
Aşkla yanmak, yanmak, yanmak yeter.
Yesârî Abdal der: taş atsa nadan,
Turab ol erenler, bakma aradan.
Bir gönül kırarsan almazsın murad,
Gönül Hak evidir, bu söz yeter.
⸻
Aşk ile
Mehmet Özgür Ersan
Abdal Yesârî

































