Kökleri sağlam bir göknarım
Göğü deldim maviye bulandım
Güneş üzerimden el çekmiyor
Sesi içimde uğulduyor atalarımın
Iyice bak gözlerime
Ali’yim Veli’yim
Deli mi deliyim
Olmuşum Hacı Bekteş budalası
Kırık dökük her yanım
İnsan insan insan arıyorum
Kapılar tutulmuş
Neşeli nağmeler kuru kavaklarda
Yenilmişsin neylersin
Melamet hırkası giyen bilir
Yalnızlık burası
Kimse yok burada
Bi başına kendinden kendine
Ne yürek ne beyin
Ne enfüs ne afak
Ne berzah ne şehadet
Yalnız sen varsın
Bir katre bir damla bir nufte
Yalnız sen
Hüzün damıtır için
Vermezler
Vermeyerek sınarlar seni
İmbiği taze bir buhurdan
Kokusun alırsın
Burnun direği sızlar
Ah şahım
Ah
Burda bu yabanıl da
Yapayalnız kaldım
Cemal
Kemal
Rıza topla dur
Her dem taze hayat
Niçin beni üzersin
Sen istedin ben yaptım
Ey Hakk’ım
Zelil ettin beni bu yaban elde
Sen bana tutkun ben sana aşık
Yorgun bir ağaç oldum
Bahara çiçeğe durdum
Faydasız biliyorum
Sızlanmak
Bir mashar arıyorum
Senden fiil eden
Derdime merhem eden
Kabaran bir dalga gibi kalbim
Şiir benim ben şiirim
Senden bana benden sana yol yok ki
Alev kızıllığında
Yalnız sen varsın
Gölgene kondum
Yaralı bir geyiğim
Kaygusuz elinden kurtulmuş
Pirim Abdal Musa bana yardım eyle
Zalim bir yara düştüm
Yaralarım tuzun arıyor
Çelik örs ile çekiç arasında
Durmadan bağrıma vuran gelsin
Mehmet Özgür Ersan
Yesari Abdal Çelebi
İlk yorum yapan siz olun