EHL-İ BEYT

Muhammed’in evinde yaşayan insanlar

Ehl-i Beyt (Arapça: أهل البيت), “ev halkı” anlamına gelen ve İslam peygamberi Muhammed’in ev ahalisini tanımlamak için kullanılan İslami terim.

Anlamı

Ehl-i beytteki ehl ile ahali aynı köktendir, “kişiler” demektir. Beyt ise “ev” demektir. Yani “ev ahalisi” manasına gelir. İslam Peygamberi Muhammed’in ev ahalisi için kullanılan bir terimdir. Ehl-i Beyt deyimi Kur’an’da da geçer.

Ehl-i beyttten olmak, İslam toplumunda özel bir statü ve seçkinlik anlamına geldiği gibi Şii Müslümanlara kendilerine özel bir gelir tahsis edilmiştir.

Anlayış farkları

Sünniler ehl-i beyti genel olarak peygamberin hanımları, çocukları ve torunlarından oluşan, saygı duyulan bir topluluk olarak ele alırlar. Şiilikte ise ehl-i beyt, toplumu halifelik düzeninde yönetim haklarına sahip olan, dünya ve ahiretteki statüler hakkında görüşlerinin eleştirilmesine karşı olan[kaynak belirtilmeli] ve insanüstü mistik özellikler barındıran bir üst katman şeklinde değerlendirilir.

Sünnilik ile Şiilik – Alevi-Bektaşi arasında bir anlayış farkı da bu kavramın kapsamı ile ilgilidir.

Sünnilikte kesin hatlarla çerçevesi çizilmeyen bu kavram Şiilere- Alevi-Bektaşilere göre İslam peygamberi Muhammed, Ali, Fatıma Zehra, Hasan ve Hüseyin ve onların soyundan gelen 12 imamları kapsar. 12 İmam:

Ali bin Ebu Talib (Ebu Talip Oğlu Ali)

Hasan bin Ali (Şerifan) (Ali Oğlu Hasan)

Hüseyin bin Ali (Seyyidan) (Ali Oğlu Hüseyin)

Zeynel Abidin (Hüseyin Oğlu Zeynel)

Muhammed el-Bakır (Ali Oğlu Muhammed)

Cafer-i Sadık (Muhammed oğlu Cafer)

Musa-i Kazım (Cafer Oğlu Musa)

Ali Rıza (Musa Oğlu Ali)

Muhammed Taki (Ali Oğlu Muhammed)

Ali Naki (Muhammed oğlu Ali)

Hasan-ul Askeri (Ali Oğlu Hasan)

Muhammed Mehdi (Hasan oğlu Muhammed)

Aşk ile

Araştıran: Mehmet Özgür Ersan

Abdal Yesari

Nakış: Ya Ali Yazısı Hat ile